Çizginin Gülüşü

Çizilmemiş bir resim;
Hayatın içinden geçen.
Duvarlarda otoyol çizgilerini
hatırlatan çatlaklar...
Kış güneşinin gölgesinde
bir mum yakılı.
Camların ısınmasını düşlüyor
güneşin sıcaklığından bir avuç
ödünç alıyorum.
Soğukluğun pençesinde,
sıcaklığa hasretim.
Bil ki, bunun nedeni de sonucu da sensin.

Yolların karlı kış günlerinde,
pencerelerine buyur ettiği
misafiri seyrettiğimde,
zamanın virgüle benzeyen
duraklarında
noktayı hep ölüm koyuyor,
sığmıyorum ölüme.

Şimdi kendini olmasa da
varlığını yüreğime çizdiğim sevdam var!
Yoksulluğun acı veren titrekliği
sözlerime yerdeki suyun geceleri ayı yansıttığı
gibi yansıyor.
Ama sevda söylemek yerine yaşamaktır.
Tıpkı huzuru kalbime işlediğim gibi...