Kaybetme Molası

Kaybettiklerimizle yaşıyoruz
meselâ ân'ı kaybediyoruz her ân
ve yaşıyoruz perde arkası haberlerle
kaybediyoruz ne varsa tek tek
izbe yerlerde unuttuğumuz kaderle.
Uzun yola koşulmuş atlar gibi yorgunuz
yuları nefs, semeri şehvet olan
ve koştukça pişman olduğumuz
dört nala ama aksayarak, sırıl sıklam
ağlayarak, ağlatarak ve aldanarak.

Kaybettiklerimizle yaşıyoruz
değerinden daha az ediyor insanlığımız
tartısı bozuk çarşılarda.
Birikmekte ki vazgeçtiklerimiz avuçlarımızda
şehre yabancılar bakıyor pencere aralarından
sessiz ve sinsi
görmezden geldiğimiz utançlarımızla.

Yaşıyoruz, kaybettiklerimizle eksilerek
haykırmak, kalın bir duvar kıyısı sessizliğinde
susmak ertelenemez yarına, ki yarın kayıp
bugünü hiç olmadıysa ertelenmiş yarınların
bitmek bilmez bir resimmiş şu zaman

Yarıda kalan hep kanayanmış
Kanayanmış, hep yarıda kalan.

Yasin Onat