Akşam Çökmeden Omuzlara

Beklemek ne güzel boş geçmeyen bir ânın tekrarını dilimde bir şarkı ellerimde bir şiir 

henüz yoğrulmamış 

ve yeminler ediyor hiç durmadan 

önünden geçip de yüz vermediğim parlak vitrinler satılması için yaşamak adına her ne varsa 

Nereye çevirsem yönümü başlangıcı cezbeden 

sonu karanlık dehlizler... 

Pusulasını kaybedenlerin uğrak yeridir üstelik aldanışların mekanı yalancı ihtimaller 

Kim tutabilir şimdi elinden kardeşinin 

akşam henüz çökmeden omuzlara!... 

Beklemek ne zor askıda kalan umutların düşüşünü 

Yedi kardeşli bir ailenin altıncısı olmak 

ve beklemek yine de uykusuz geçen bir geceden sonra sessizlik kabına dökülmüş gözyaşların ferahlığını.

Yasin Onat