Güneş Çıkınca

güneş çıkınca evinden, evdeki güneşi hatırlarım

diğer günler serinlete dursun yağmur niyetine

yaza dönen çok ışıklı odalarda puslu zamanları

geçe dursun saatler yokluğun gür bahçesinde

derdim ve delilim yok korunan vicdanımdan başka

güneşe çıkınca hafifliyor sanki ruhum bir lahza

oyuncağını kaybetmiş çocuklar anlıyor beni

yürüyüşe çıkan adımlar, omuzlardan düşen yük

bulunur eğer nasipse aranmamış geçmiş bile

derdim ve delilim yok korunan vicdanımdan başka

gölgeli avlularda büyüyor oysa sevincimin ışığı

ve müstesna değil midir ışıktan süzülen göksel ahenk?

her toz ışığa aşina ve her zerre yaklaşıyor kendine

dönünce eve güneş, devri alem edip tüm misallerle

derdim ve delilim yok korunan vicdanımdan başka

sayfalar okunmaz olunca, sendeki sayfamı hatırlarım

diğer kitaplar okuna dursun uykusuz güneşin altında

rikkattir taşmayan sığınak ve her lisan anlatır öteleri

bilinir eğer değmişse tüm kıtalar, kalbin defterine

derdim ve delilim yok korunan vicdanımdan başka.

Yasin Onat