Yakın Uyanış

İçinden baktın kaç kez kendine

ve daldığın kadar derine gün yüzüne çıkan

dalgalar tutuşmamış çalı çırpı gibi henüz

olup bitiyor her şey kırılmamış aynalarda

ve yeniden diriliyor insan, varmak için aslına

dolup taşıyor avlusunda her şey dünyanın.

Nasıl görünür insan dışarıdan 

-kayıtlar izlenmeden

sezmeden ruh can kafesini

ve bakışlar özneyi seçmeden daha

Kimsin? diye sordun da içinden

ne sen konuştun ne de dilsiz bir şahit.

Ne garip Allah'ım, ne şaşılacak şey âlem

şu gök ile yer arası bir garibim bildim.

Milattan önce ve milattan sonra

çocuklar ve henüz doğmamış bebekler

gençler ve yetişkinler

can taşıyan her varlık 

hedef olmuş zalimin karanlığında.

Direniyor ‘insan’ kalanlar karanlığın saldırısına

yer ve yönler değişse de: Gazze!

Denizden önce denizden sonra

içeriden ve dışarıdan muaf.

Milletler değil fokurdayan, uyanışı insanın

merhameti kuşanıp, metaneti taşıran.

Olan şeyleri olmamış saymanın tuzağında

içinden ta içinden geçiyor vicdan âlemin.

Yakarak ve yanıltarak tüm insan sözlerini

katil maktulden öğrenemedi 

topraktan gelen toprağı tanıyacak.

Yazılıyor o günden bugüne Kabil’e 

dökülen her kandan kara bir hisse.

Vaktin çağrısına susarak eklenenler

zincirkıran çarkları güç zannedenler ey!

Yazılıyor yoklaması görünmez kağıtlara

neferler ise doldur boşalt taliminde 

noksanlığını sayıyor tarafsız güruh durmadan

üstünlük diye.

Vicdanın çağrısına kalın perde çekenler

yıkılanın başkası olduğunu zannedenler ey!

Okunuyor kitabı açıp kapanan parmak uçlarında

kalemler ise mürekkep çekiyor telmihlerde

yalanı pazarlıyor karanlık yutanlar ekranlardan

aydınlık diye.

Yakındır gözlerin kamaşıp göreceği 

akılların şaşacağı yegâne uyanış!

Yasin Onat

Ocak 2024