Varta Yahut İki Bin On Dokuz

en uzun gecenin dahi sabahı
en kısa günün sonuna bağlanmışken
ve yirmi biri bir olmuşsa zalimler
kararıyor perdeleri yorgun yeryüzünün
sahne önünde haleler, arkasında yangın
açık hava hapishaneleri
çok tuşlu kumandalar ve yetimler.

asimilasyon çağında bir gün!
kırmızı halılara sürülmeyen
renkler bile mülteci, yoksa yanında boyası
ve eğer elinde fırçası, dönüşüyor birer ikişer
sonrası, ana dili unutulmuş kelimeler.

aldanışlar çağında bir gün!
senfonisi olmayan orkestranın yalnızlığı
gibi sessizliğe gömüldü insanlık!
konuşur gibi yaşamayı ve dinler gibi ölmeyi
nasıl öğrendik, gelmeden aydınlık.

büyüme ey çocuk, büyüme!
dünya kaçıyor kendinden sen de diğer günlere
ortası yok bunun; hariçler dahil oldu, tarihler de.
ne gördüysen ve ne duyduysan boşa değil
başka bir dünya mümkün ve başka bir yol
büyüme yine de sen, kal en güzel halinle.


Yasin Onat

24 Aralık 2019