Öncekiler

soğuk bir kış günüydü hatırlıyorum evet
vakt-i ikindi ya da akşama ulanmış bir zaman dilimi belki
omuzlarımdan saçlarım dökülüyordu yere.
ne garip uzun da değildi hayallerim hakikatle yüzleşince.
erkendi, hazırlıksızdım her şeye...
düşünüyor muydum yoksa düşlüyor muydum
bilememiştim o zaman, an ile anlatmanın bir önceki olduğunu.
bir duvar kenarında oturmuş kendimi soruyordum
yoldan geçen uzun kanatlı kuşlara
martılar çatı katlarında aheste aheste yalpalarken...
evet kederliydim ve aklımın üzerindeydi gökyüzünün bulutları.
sahi gökyüzü ne kadardı buradan bakınca
ve bir evi var mıydı yağmurların bulutlardan başka?


bir sonraki'ne kapıyı açmadan
açmadan arayı bir öncekiyle, tam da şimdi işte:
açıyorum pencereleri
ki buradan görmek ne güzel
bilmekle yetinmediğim her şeyi...

sabırlıydım biraz daha evet!
dile gelmeyenleri nefesimle tutacak kadar.

Yasin Onat