Karalamalar

gidişin puslu bir gece vakti 

bulutarın aya değmesi gibi taşırıyor 

içimdeki gökyüzünü.

ay bir başka duruyor eylül'ün üzerinde 

eylül durup dinlenmeyen işçi gibi 

mesai'ye kalıyor her akşam 

tam da mabedimin eşiğinde. 

duyamıyorum güneşe değen sesini 

ki gecenin karanlığı yitirdi hükmünü bende. bulamadım, yer kalmadı aranacak 

yağmurlu bir gökyüzünden başka. 

nerede sakladın ki gözlerinin izini 

her sabah alnıma değip usulca önümden geçiyor.