Huruç Eden Yalnızlık

Emrivakî sözlerden uzaksın
alarak yanına gül kokulu melekleri.
Ne mavisin renklerden ne de yakınsın hepsine
yepyeni bir renksin tebessümünle.
Sen sana yakınsın canana yakın!

Dostum!
Kaybetmeyi kaybedilmeye yeğledim ve saklandığım
şehrin soğuk yüzünde aranıp bulunmak istedim;
buz kesilmeden, beklendiğim yerde..

Acıya yelken açıpta; gidemediğim limanlar
yazamadığım şiirler yoktur.
Tatmamak acıyı ne büyük acıdır oysa
demiştim sana...

Ey dost! Kalbimle hüznü eş tuttum.
Önüme serildi enteresanlıklar
Bir gün huruç ederse benden yalnızlık
Bil ki o gün iki kere yanlızım...

Yasin Onat