Kalan

Sessiz yürüyorsun ve rüzgar gibi ani
Adımların ah bir şey söyler gibi
Yürüdükçe sen bir bahar meltemi geçiyor yanaklarımdan
Erguvanları kokluyorum akşamların gölgesinde
Kalmak, soğuk kaldırım taşlarında..
Daha uzaktır, seni uzun uzun beklemek
Uzayın bitmeyen sonuna gitmekten

Hissetmekle başlıyor her şey aslında
Uzak ve yakın
Kimin için değişir ki mesafe olmasa?

Ah.. adımların uzaklara götürür ruhumu
Bırakır da kuytu bir köşede dönüp bakmaksızın gidersin
Gidersin.. çünkü kalmak yakışmaz tedirgin olana
Anlamıştım uykularımın kaçmış olmasından
Ben kalıyorum burada çünkü rüzgarın da burada kaldı.

Yasin Onat